Et disciplína tua corréxit me in finem: * et disciplína tua ipsa me docébit.
Dilatásti gressus meos subtus me: * et non sunt infirmáta vestígia mea:
Pérsequar inimícos meos et comprehéndam illos: * et non convértar, donec defíciant.
Confríngam illos, nec póterunt stare: * cadent subtus pedes meos.
Et præcinxísti me virtúte ad bellum: * supplantásti insurgéntes in me subtus me.
Et inimícos meos dedísti mihi dorsum, * et odiéntes me disperdidísti.
Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret ad Dóminum: * nec exaudívit eos.
Et commínuam illos, ut púlverem ante fáciem venti: * ut lutum plateárum delébo eos.
Éripe me de contradictiónibus pópuli: * constítues me in caput géntium.
Pópulus quem non cognóvi servívit mihi: * in audítu auris obedívit mihi.
Fílii aliéni mentíti sunt mihi, * fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt a sémitis suis.
Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus: * et exaltétur Deus salútis meæ.
Deus, qui das vindíctas mihi, et subdis pópulos sub me: * liberátor meus de inimícis meis iracúndis.
Et ab insurgéntibus in me exaltábis me: * a viro iníquo erípies me.
Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine: * et nómini tuo psalmum dicam.
Magníficans salútes Regis ejus, et fáciens misericórdiam Christo suo David: * et sémini ejus usque in sæculum.
-- Psalmus 17(36-51), Feria Secunda ad Matutinum infra Hebdomadam I post Octavam Paschae, Breviarium Romanum
(Photo: American soldier mourns over young war victim.)